Araştırmacılar, perovskit tabanlı ışık yayan diyotların, yani LED’lerin şu anda mevcut olandan çok daha hızlı internet bant genişliği geliştirmenin anahtarı olabileceğini ve aynı zamanda enerji tüketimini ve maliyeti düşük tutabileceğini iddia etti.
Perovskit, ilk olarak 1839 yılında Rusya’nın Ural Dağları’nda tanımlanan ve temel olarak kalsiyum, titanyum ve oksijenden oluşan doğal bir mineral. Üstelik hepsi Dünya’nın kabuğundaki en yaygın 10 elementten biri. Mineral, aynı elementlere dayanan ancak küçük miktarlarda diğer elementlerle katkılanmış bir malzeme sınıfına adını veriyor. Keşfedilmelerinden sonraki neredeyse ilk iki yüzyıl boyunca, perovskitler büyük ölçüde sadece kimyagerlerin ilgisini çeken bir merak konusuydu.
Chip’te yer alan detaylarda son zamanlarda, perovskitlerin içine katıldıkları atomlara bağlı olarak farklı elektriksel özellikler gösterebilmeleri onları harika bir malzemeye dönüştürdü. Perovskitler artık güneş ışığından enerji elde etmenin en verimli yollarından biri ve gelişmeye devam ediyor. Dahası, perovskitler geleneksel silikon bazlı güneş pillerinden çok daha ucuza üretilebilme potansiyeline sahipken, silikon bir taban üzerine yerleştirilen bir perovskit tabakası, tek başına daha fazla ışık tutabilir.
On yıl önce, perovskitlerin ışığı tutma potansiyeli dünyaya duyurulduğunda, daha verimli ve esnek LED’ler sağlayarak ışığı yaymak için daha iyi yollar sunabilecekleri de belirtilmişti. İklim ve enerji krizinin ortasında olan bir gezegen için bu sonradan düşünülmüş bir şey gibi görünse de, LED TV ekranlarımızın aydınlatmak için daha az güce ihtiyaç duyması bariz bir kazanç.
Ancak, Cambridge ve Surrey Üniversitelerindeki araştırmacılar perovskit LED’lerin kapasitelerinin sonradan düşünülmüş bir fikirden daha fazlası olabileceğini gösterdiler.
Araştırmacılar, 42,6 MHz’lik modülasyon bant genişlikleri ve 50 Mbps’den fazla veri iletim hızları üreten metal-halid perovskit LED’ler ürettiklerini duyurdular. Üstelik bunun sadece bir başlangıç olduğunu ve gigahertz aralığında bant genişliklerinin mümkün olduğunu düşünüyorlar.
Fizikçiler on yıllardır fotonikleri veri işlemenin geleceği olarak görüyor, elektronları kelimenin tam anlamıyla ışık hızında hareket eden fotonlarla değiştiriyorlar. Ancak bunun pratikte gerçekleşmesinin umulandan daha zor olduğu kanıtlandı.
Hızlar, bilgi taşıyan fotonların hareketlerinden çok, iletim cihazlarının kapasitesi ile sınırlı. Ancak ekip, perovskit LED’lerin yıldırım hızıyla açılıp kapanma kapasitesinin ihtiyaç duyulan ilerlemeyi sağlayabileceğini düşünüyor. Perovskitler ayrıca silikon çipler de dahil olmak üzere alt tabakalara yerleştirilerek doğrudan işleme cihazlarına entegre edilebilir.
